غزه در آتش، حقوق بشر در خواب
« واقعه عاشورا » در تاريخ اسلام ، هميشه بسان چراغي بوده است که راه مبارزان آزادي را منور ساخته و هيچ يزيدي در طول تاريخ از هجوم بي امان عاشورا طلبان عالم در امان نبوده است . براي يک مسلمان مرز و جغرافيا مفهومي نداشته ، در هر کجاي « ارض خدا » اگر تظلمي بوده ، کربلاي عاشورا همچون يک بلا بر سرشان نازل شده ، لبنان ، عراق ، افغانستان ، سومالي و اکنون غزه . و اما آيا غزه « کل ارض کربلا » نيست ؟ يوم هايمان چرا ديگر بوي عاشورا نمي دهد . چرا بايد در ام القراي جهان اسلام به تماشاي يک کشتي بنشينيم که از ليبي به سوي غزه روان است تا محاصره غزه را بشکند . اين درد را به کجا بايد برد . اصلا چرا ما به غزه کمک نمي کنيم . جوابهای بی ربط توجیه کنندگان را می توان بیش از حد ادامه داد ولی قطعا مخاطب هوشیار متوجه است که هیچکدام از توجیهات دلیل عدم کمک ایران اسلامی به غزه نیست و لی همه اینها نیز هست. وقتی مسئله جمهوری اسلامی ایران که مرکز خیمه مبارزه نظام سلطه است چنین مسائلی است چه انتظاری وجود دارد. زمانی خاکریز مبارزه انقلاب اسلامی خیابانهای لندن بود: تظاهرات چند ده هزار نفری مسلمانان که سلمان رشدی را محکوم به اعدام می کردند و تمام مرزهای سیاسی و اعتباری در نوردیده شده بود.اما امروز مسئله اول کشور ما انتخاباتی است که در پی است. مسئله کشور ما دیگر منادی یاللمسلمین نیست. مسئله اصول نماگرایان ما کودکان گرسنه آفریقایی نیستند. مسئله حزب اللهی های ما روسپیان بی نوای شرق آسیا نیستند. امروز مسئله ما زنان و دختران هتک حرمت شده عراقی نیستند. امروز آرمان گرایان ما دیگر آرمانی ندارند، احمدی نژاد رئیس جمهور شده است و آرمانها تمام شده اند......البته شدت تکرار بی هنر این عناوین، کاری کرده است که دیگر رگ غیرت و حمیتی از شنیدن تجارت زنان و مواد مخدر در جهان بر نمی آشو. تورم داخلی چشم ما را کور کرده است و کار فرهنگی ضعیف دولت نهم باعث شده تا ما از احمدی نژاد ناامید شویم و به گوشه ای بخزیم و منتظر صاعقه ای برای ریشه کنی این بلیه عظمای الهی باشیم. ما دیگر انقلابی نیستیم ما دیگر بسیجی نیستیم. ما دیگر نمی خواهیم نظام های مبتنی بر لیبرالیسم و صهیونیزم را نابود کنیم، دیگر ما در پی تشکیل امپراتوری بزرگ اسلامی نیستیم، ما دیگر نمی خواهیم خواب راحت را از چشم مستکبران بگیریم...
غزه کاش مي شد دستهاي خونين ات را نوازش مي کردم ، کاش مي شد شب هاي روشنم را با تو قسمت مي کردم ، کاش مي شد شب هاي الوان تهران بزرگ ، اين ام القراي جهان اسلام را با تو تقسيم مي کردم . غزه شرمنده ام ، جز نوشتن چند سطر و چند تصوير از تو ، هيچ کار ديگري از دستم بر نمي آيد . غزه من براي تو گريه مي کنم ، کاش مي شد با اشک چشمانم ، دست هاي خونين تو را مي شستم . غزه دست هاي خونين تو را از دور مي بوسم .
اگر چه غزه بيش از 360 کيلومتر مربع مساحت ندارد، اما بيش از يک و نيم ميليون انسان را در خود جاى داده و صدها هزار انسان ساکن در اين منطقه، هفته‌ها و بلکه ماه‌هاست جهان را به بازخوانى اعلاميه جهانى حقوق بشر فرا مى‌خوانند. براي خالي نماندن عريضه "مکسويل گلارد" هماهنگ کننده کمک‌هاى انسانى سازمان ملل متحد در سرزمين‌هاى اشغالى واقعيت را گفته است که «وضعيت نوار غزه، تعدى به کرامت انسانى است و ابعاد ناگوارى را بر جاى مى‌گذارد. بسيارى از مردم هزينه بسيار گزافى را پرداخت مى‌نمايند، زيرا روزانه براى دستيابى به غذا و آب کافى براى اطعام کودکان خود مبارزه مى‌کنند.» بر اساس گزارش‌ها و رصدهايي از قبيل ديده باني حقوق بشر، بيش از سه هفته است که مرزهاى غزه حتى براى ورود خبرنگاران خارجى و تهيه گزارش، مسدود شده و سوء تغذيه مزمن زنان و کودکان و کم خونى آنان، با تشديد محدوديت‌هاى تحميلى توسط تل‌آويو، زير تاريکى گسترده، با ترس و ناامنى و گرسنگى مضاعف و محدوديت‌هاى درمانى، درهم آميخته است. اين در حاليست که شوراى امنيت سازمان ملل، ناتوان از هرگونه اقدام عملى و اعمال فشار مؤثر بر رژيم صهيونيستي، مهر تأييدى بر تحليل سفير تل‌آويو در سازمان ملل مى‌زند. "دن گيلرمن" پس از آنکه شوراى امنيت به‌خاطر رأى منفى آمريکا نتوانست بيانيه‌اى را در اعتراض به اقدامات ضدانسانى اسراييل در غزه تصويب کند، گفت:«شوراى امنيت وقت خود را تلف مى‌کند. اسراييل نيازي به صدور بيانيه از طرف شوراى امنيت ندارد.»
بگذار سر به سینه من تاکه بشنوی آهنگ اشتیاق دلی دردمند را شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق آزار این رمیده ی سر در کمند را بگذار سر به سینه ام تا بگویمت اندوه چیست عشق کدامست غم کجاست بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان عمری است در هوای تو از آشیان جداست بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح بگذار تا بنوشمت ای چشمه شراب بیمار خنده های تو ام بیشتر بخند بیشتر بخند خورشید آرزوی منی گرمتر بتاب گرمتر بتاب
